Piątek 16.04.21
Dzień dobry dzieci,
Na koniec nauczania zdalnego – ufff nareszcie.
Zapraszam Was do wypełnienia krzyżówek.
1.Krzyżówka wiosenna… tak, tak za oknem śnieg, ale my czekamy na prawdziwą wiosnę
2.Krzyżówka z głoską R
Miłej zabawy :-)
Czwartek 15.04.21
Drogie dzieci.
Dziś przygotowałam dla Was:
1.Zestaw ćwiczeń oddechowych (umieszczamy piłki w bramce za pomocą słomki, przenosimy je)
2.Zestaw ćwiczeń buzi i języka – lody.
3.Kolorowankę z głoską R
4.Różnicowanie głosek. Musimy się zastanowić co słyszymy L czy R ?
Piątek 09.04.21
Drogie dzieci dzisiaj też proponuję Wam poćwiczyć czytanie. Jeśli potrafisz zrób to sam. Jeśli nie poproś o pomoc rodziców.
Pozdrawiam Pani Kinga
Czwartek 08.04.21
Drogie dzieci dzisiaj proponuję Wam poćwiczyć czytanie. Jeśli potrafisz zrób to sam. Jeśli nie poproś o pomoc rodziców.
Pozdrawiam Pani Kinga
Czwartek 01.04.21
Drodzy zerówkowicze,
Ponieważ nie możemy się dzisiaj spotkać w Naszej sali postanowiłam zamieścić dla Was kilka ćwiczeń. Wiem, że poradzicie sobie bezbłędnie :-)
Miłej zabawy.
Pozdrawiam Pani Kinga
Wtorek 30.06.20
Zapraszamy do ostatnich ćwiczeń !
Pozdrawiamy !
Wtorek 23.06.20
Witajcie !
Powodzenia !
Wtorek 16.06.20
Historyjka obrazkowa – ćwiczenia myślenia przyczynowo- skutkowego.
Ułóż i opowiedz historię.
Ćwiczenia artykulacyjne – strażak
GŁOSKA S
Wtorek 02.06.20
Życzymy udanej zabawy !
Wtorek 26.05.20
Wtorek 19.05.20
Poniedziałek 11.05.20
Poniedziałek 04.05.20
ETAP WYWOŁYWANIA GŁOSKI [R]
1. Rozpoczynamy od szybkiego wymawiania głosek ttt, ddd, tdtdtdtd, tdntdntdntdn, tede-tede, tedo-tedo, tedu-tedu.
2. Ćwiczenia prowadzimy przy otwartych ustach gdyż wtedy zmuszamy język do wykonywania ruchów potrzebnych przy td.
3. Wymawiając ddddd przesuwamy palcem pod językiem w prawo i lewo pobudzając go do drgań
4. Wąski pasek papieru umieszczamy na czubku języka za górnymi zębami i polecamy dmuchać na język energicznie wymawiając ttt na następnie tr. Wówczas papierek odskoczy.
5. Prowadzimy również dużo ćwiczeń w postaci drobnych ruchów języka po podniebieniu, wymawiając przy tym trltrltrl język znajduje się za wałkiem dziąsłowym.
6. tda, tdo, tde, tdu, teda, tedo, tede, tedu, tedy, trla, trlo, trle, trlu.
WAŻNE !!!!
Wtorek 21.04.20
Kiedy dziecko 5/6 letnie nie wymawia głoski [r]?
Głoska R powinna pojawić się w zasobie głoskowym Twojego dziecka w okresie piątego / szóstego roku życia. Czasami głoska ta pojawia się u dzieci wcześniej, a czasami pojawia się realizowana źle. Najczęściej spotykamy zastępowanie głoski [r] innymi głoskami: J, L, H, F, K. To najczęściej występujące zaburzenie realizacji R. Jeśli dziecko zamienia R na L, uznaje się to za normę rozwojową. Jeśli pojawiają się inne głoski w miejscu głoski R, warto rozpocząć terapię logopedyczną pod okiem logopedy.
Niezwykle istotne są ćwiczenia przygotowujące język do realizacji głoski [r]. Ćwiczenia te wykonujemy codziennie po 15 minut. W kolejnym etapie przechodzimy do realizacji głoski [r].
Dziś ćwiczenia przygotowujące aparat artykulacyjny do realizacji królowej głosek.
ĆWICZENIA JĘZYKA:
ĆWICZENIA WARG
ĆWICZENIA PIONIZACJI JĘZYKA NIEZBĘDNE SĄ DO WYWOŁYWANIA GŁOSKI [R]
Pionizacja języka jest ruchem unoszenia czubka języka w kierunku podniebienia, tak, jak unosisz go podczas wymowy słowa ALA. Tylko spionizowany język spełnia swoje funkcje podczas połykania, oddychania oraz mówienia! Wiele dzieci dostaje od swojego logopedy zalecenia pionizowania języka jako ćwiczenia przed dalszym postępowaniem logopedycznym. Należy pamiętać o tym, że język to mięsień, dlatego – dobierając odpowiedni zestaw ćwiczeń i wykonując je odpowiednio często, można usprawnić pionowe ruchy języka i tym samym pionizować go, nawet jeśli wcześniej było to dla Malucha niemożliwe.
Jak ćwiczyć?
Piątek 17.04.20
RÓŻNICOWANIE GŁOSEK
Czwartek 16.04.20
ĆWICZENIA DLA NAJMŁODSZYCH
GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA
Poniedziałek 06.04.20
GŁOSKI TYLNOJĘZYKOWE [K,G]
Głoski tylnojęzykowe ([k],[g]) powinny się pojawić w wymowie dziecka pomiędzy 2. a 3. rokiem życia. Faktem jest jednak, że głoski tylnojęzykowe do łatwych nie należą. Stąd też wiele dzieci może mieć z nimi spore kłopoty:
-Dzieci mogą nie realizować głosek zupełnie (‘asa’ – kasa, ‘waon’ – wagon);
-Mogą zamieniać głoskę [k]na [t](‘tot’ – kot, ‘tula’ – kula);
-Mogą zamieniać głoskę [g]na [d](‘Dosia” – Gosia, ‘wadon’ – wagon).
Dlaczego tak się dzieje? Podczas wymowy głosek tylnojęzykowych język musi cofnąć się wgłąb jamy ustnej i swoją środkową częścią dotknąć podniebienia miękkiego. Zazwyczaj problem dotyczy właśnie tego ruchu języka. Dzieci nie potrafią cofnąć go i stąd cały kłopot…
Ćwiczenia nad głoskami [k]i [g]są o tyle trudne, że nie ma zbyt wielu metod na ich wywołanie, a i sam proces łatwy nie jest. Ale, ale! Nie poddajemy się przecież i wyzwanie przyjmujemy na klatę. W końcu im większa trudność, tym większą będziemy mieć satysfakcję po zwycięstwie!
Podejmijcie wyzwanie – na początek na pewno musicie uzbroić się w cierpliwość i obiecać sobie codzienne, minimum półgodzinne ćwiczenia.
Na początek musimy wykonać wiele ćwiczeń, które przygotują język do cofania się wgłąb jamy ustnej i uwrażliwią u dziecka właśnie to miejsce w buzi. Tak więc:
-Otwieramy buzię szeroko. Wdychamy powietrze nosem, a wydychamy ustami, cały czas mając buzię szeroko otwartą. Czujecie jak język przykleja się do podniebienia miękkiego? Super!
-Przy szeroko otwartej buzi głośno i wyraźnie mówimy HA HAHAHA.
-Otwieramy buzię i „ziewamy”.
-Czubkiem języka dociskamy mocno do dolnych ząbków jedynek.
-Dodatkowo warto pić mocno zagęszczone soki przez rurkę (język musi wtedy mocno „dociskać się” do podniebienia).
-„Chuchamy” na dłonie jakby nam było bardzo zimno.
Te ćwiczenia wstępne poćwiczcie tak długo, aż będą Wam bez problemu wychodzić. Kiedy to już się uda, to wtedy zaczynamy wywoływać głoskę [k]([g]wywołuje się w identyczny sposób):
-Pokazujemy dziecku w jaki sposób nam udaje się wypowiedzieć KA/GA – otwieramy buzię, mówimy KA KO KU/ GA GO GU, pokazujemy dziecku, że czubek naszego języka spoczywa za dolnymi jedynkami, a jego środkowa część dotyka gardła głęboko w buzi.
-Teraz prosimy dziecko, aby spróbowało wypowiedzieć AKA OKO UKU EKE YKY
zgłową mocno odchyloną do tyłu.
-Jeśli to się nie udaje, próbujemy na leżąco – dziecko kładzie się na sofie, a głowę odchyla mocno do tyłu.
-Kolejnym sposobem jest drewniana szpatułka (kupicie takie w każdej aptece) – prosimy dziecko, aby ułożyło czubek języka za dolnymi jedynkami. Teraz „łapiemy” go szpatułką i przytrzymujemy, aby nie podniósł się do góry. Dziecko próbuje wypowiedzieć AKA OKO UKU EKE YKY .
-Zamiast szpatułki, Maluch sam może przytrzymywać sobie koniec języka za dolnymi zębami palcem wskazującym.
-Możemy także spróbować wywołać [k]na przedłużonym [h]– hhhhhhhhhhhaka.
-Kiedy to wszystko nam się już uda, przechodzimy do KA KO KU KE KY.
-Na koniec AK OK UK EK IK YK.
-Kiedy utrwalamy głoski, ćwiczymy kolejno wyrazy mające głoskę w nagłosie, śródgłosie, a na końcu w wygłosie. Dopiero wtedy wprowadzamy zbitki spółgłoskowe.
-W taki sam sposób pracujemy nad głoską [g], z tym, że nie wywołujemy jej w wygłosie (ćwiczymy tylko AGA OGO UGU EGE YGY a następnie GA GO GU GE GI GY).
PROPONOWANE FILMY INSTRUKTARZOWE
1.https://www.youtube.com/watch?v=O0MpLFOeYvc
2.https://slideplayer.pl/slide/832918/
Czwartek 26.30.03.20
DLA NAJMŁODSZYCH „BALONY”
DLA NAJMŁODSZYCH – „LODY”
GLOSKI SYCZĄCE – ĆWICZENIA
Środa 25.03.20
Wierszyk z głoską „SZ”
Szybko!
Szybko, zbudź się, szybko wstawaj!
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce!
Szybko, światło gaś w łazience!
Szybko, tata na nas czeka!
Szybko, tramwaj nam ucieka!
Szybko, szybko, bez hałasu!
Szybko, szybko, nie ma czasu!
Na nic nigdy nie ma czasu…
A ja chciałbym przez kałuże
Iść godzinę albo dłużej,
Trzy godziny lizać lody,
Gapić się na samochody
I na deszcz co leci z góry,
I na żaby, i na chmury,
Albo z błota robić kule
I nie spieszyć się w ogóle…
Chciałbym wszystko robić wolno,
Ale mi nie wolno…
1.W jaki sposób dziecku kazano wszystko robić?
2.Jak dziecko lubi robić?
3.A ty jak wolisz: wolno czy szybko?
4.A dorośli? Dlaczego dorośli ciągle się spieszą?
GŁOSKI SZUMIĄCE
W IZOLACJI:
Co szumi?– logopeda (mama) wypowiada zdania, a dziecko wybrzmiewa głoskę sz
Szumi morze – szszsz…
Szumi wiatr – szszsz…
Szumi woda – szszsz…
Szumi las – szszsz…
Szumią drzewa – szszsz…
Szumią liście – szszsz…
Szumię ja – szszsz…
Szumisz ty – szszsz…
Szumi mama – szszsz…
Szumi tata – szszsz
Szumi miś – szszsz…
Zabawa Mówimy razem – dziecko wybrzmiewa głoskę sz, a logopeda (mama) wypowiada pozostałą część wyrazu.
Na początku wyrazu:
sz – minka, sz – mata, sz – pak,
sz – pilka, sz – pital, sz – patułka,
sz – katułka, sz – pulka, sz – koła,
sz – kielet, sz – kiełko, sz – klanka,
sz – tuka, sz – kło, sz – kodnik,
sz – lak, sz – loch, sz – ron,
sz – mer, sz – nur, sz – nurek,
sz – nurówka, sz – para, sz – paragi,
sz – protki, sz – klarnia, sz – klany
Na końcu wyrazu:
tu – sz, ko – sz, kalo – sz,
my – sz, afi – sz, fini – sz,
gula – sz, tu – sz, klo – sz,
baga – ż, banda – ż, figla – rz,
je – ż, kalenda – rz, kołnie – rz,
nó – ż, kucha – rz, pieka – rz,
młyna – rz, tale – rz, wą – ż,
pióropu – sz, ry – ż, gara – ż,
maryna – rz, piep – rz, ku – rz
Głoska rz (ż) traci na końcu wyrazu dźwięczność i wypowiada się ją jak sz
Zabawa Mały – duży – logopeda (mama) wypowiada zdania, a dziecko wybrzmiewa głoskę sz:
Mały Tomek, duży Toma – sz.
Mały Miłek, duży Miło – sz.
Mały Darek, duży Dariu – sz.
Mały Tymek, duży Tymoteu – sz.
Mały Arek, duży Arkadiu – sz.
Mały Grześ, duży Grzego – rz.
Mały Mati, duży Mateu – sz.
Mały Irek, duży Ireneu – sz.
Mały Tadzio, duży Tadeu – sz.
Mały Kazio, duży Kazimie – rz.
Zabawę można połączyć z wykonywaniem różnych ruchów: przy słowach mały – przysiad, opuszczanie rąk, przy słowach duży – stanie na palcach, unoszenie rąk do góry. Można też złączyć dłonie w pięść i unosić kciuki przy słowach duży i wybrzmiewaniu głoski sz, a opuszczać przy słowach mały. Dziecko może również narysować wybrane osoby – dużą i małą.
Zabawa fabularyzowana Król wiatrów:
Za siedmioma lasami, za siedmioma rzekami na ogromnej górze mieszka Król Wiatrów. Wiosną wiatr zlatuje z góry i głośno szumi szszsz budząc zwierzęta ze snu zimowego. Z kolei w sadzie szumi łagodnie szszsz, by nie postrącać płatków z kwitnących drzew. Latem najczęściej leży w hamaku rozwieszonym wśród drzew, które szumią cichutko szszsz. Obserwuje bawiące się dzieci. Gdy nad placem zabaw zbierają się chmury mocno szumi szszsz, by je rozpędzić. Kiedy słońce mocno świeci i dzieciom jest bardzo gorąco, wtedy szumi lekko szszsz. Jesienią zaś przegania czarne, listopadowe chmury, szumiąc groźnie szszsz. Zagląda przy tym do okien, by zobaczyć jak bawią się dzieci w domach i przedszkolach. Stuka w okienka i szumi łagodnie szszsz, aby dzieci wpuściły go do środka. Lecz dzieci wołają: – wietrzyku psotniku masz chmurki przegonić szszsz, utulić sarenki w lesie szszsz, kałuże osuszyć szszsz i liście posprzątać szszsz, bez ciebie cóż zrobi jesień? Gdy przychodzi mroźna, sroga zima wiatr hula po świecie najwięcej i głośno woła szszsz.
Zabawa Szumi morze :
Dziecko wybrzmiewając głoskę sz może kreślić linie faliste mazakiem sucho ścieralnym, palcem na tacy z kaszą manną, farbami, itp.
W SYLABACH:
Szedł po drodze Szymek
do szkoły się uczyć
i tak wciąż powtarzał:
szu – szu, szo – szo, sza – sza,
szy – szy, sze – sze.
Taki mały Szymek,
co uczyć się chciał.
Szymek może powtarzać różne sylaby, w których sz jest na początku, w środku lub na końcu sylaby, np.sza – asza – asz. Dzieciom łatwiej jest powtarzać ćwiczoną głoskę, gdy jest ona połączona ze spółgłoską, np. szfa, szcha, szka, szla, szła, szma, szna, szpa, szta.
Codziennie można powtarzać inną sylabę, w różnych kombinacjach, np. sza – asz, sza – asza, szpa – aszpa.
Powtarzanie sylab można połączyć z wykonywaniem rytmicznych ruchów naprzemiennych, np. dotykać na zmianę prawą ręką do lewego, a lewą do prawego kolana, ramienia, pięty, ucha, łokciem kolana, dotykać kolejno palcem jednej ręki do palców drugiej ręki. (jedno dotknięcie na jedną sylabę), klaskać na przemian w dłonie (siedząc naprzeciw mamy, kolegi). Ćwiczenia te nie tylko poprawią koordynację ruchową, ale sprawią, że dziecko chętniej będzie powtarzać sylaby, bowiem prawidłową wymowę pomogą utrwalić wielokrotne powtórzenia. Lepiej ćwiczyć krótko, a częściej – koniecznie trzeba uwzględnić możliwości dziecka i dbać o to, aby się nie zniechęciło.
Ci! Sza!
Sza! Sza! Sza! – mówię ja. Szy! Szy! Szy! – mówisz ty.
Szo! Szo! Szo! – wołam ja. Szy! Szy! Szy! – wołasz ty.
Szu! Szu! Szu! – śpiewam ja. Szy! Szy! Szy! – śpiewasz ty.
Sze! Sze! Sze! – myślę ja. Szy! Szy! Szy! – myślisz ty.
PIOSENKA I DZIECI (sł. i muz. J. Nowak)
Szu, szu, szu,
szu, szu, szu,
śpiewają dzieci,
szu, szu, szu,
szu, szu, szu,
śpiewam ja sam.
Szo, szo, szo,
szo, szo, szo,
śpiewają dzieci,
szo, szo, szo,
szo, szo, szo,
śpiewam ja sam.
Sza, sza, sza,
sza, sza, sza,
śpiewają dzieci,
sza, sza, sza,
sza, sza, sza,
śpiewam ja sam.
Sze, sze, sze,
sze, sze, sze,
śpiewaja dzieci,
sze, sze, sze,
sze, sze, sze,
śpiewam ja sam.
Szy, szy, szy,
szy, szy, szy,
śpiewaja dzieci,
szy, szy, szy,
szy, szy, szy,
śpiewam ja sam.
Zabawa Jedzie pociąg:
Dziecko naśladuje rękami kręcące się koła, kreśli linie proste (tory) różnej długości i wypowiada sylaby szu, szu, szu (pociąg jedzie do przodu), usz, usz, usz (pociąg jedzie do tyłu.
Zabawa Bębenek:
Logopeda (mama) wypowiada słowa rymowanki, a dziecko pokazuje i mówi sylaby.
Na moim bębenku bardzo pięknie gram.
Tu postukam palcem stuk, stuk, stuk (stuku, stuku, puk).
Tu ręką zakręcę sza, sza, sza
A on odpowiada usz, usz, usz(ruch ręki w przeciwnym kierunku)
Teraz będzie cisza sza, sza, sza (wypowiadanie szeptem z palcem wskazującym na ustach)
Bo już koniec grania sza, sza, sza
Przed snem dziecko może poćwiczyć pokazując na brzuszku. Wtedy pierwszy wers brzmi – ja na moim brzuszku bardzo pięknie gram, a ostatni – bo idę do spania sza, sza, sza.
Literatura:
-Michalak – Widera, K. Węsierska, Szumiące wierszyki UNIKAT-2, Katowice
-Morkowska, K. Żmuda – Trzebiatowska, Szedł żuczek do szkoły się uczyć, WSiP, Warszawa2000
Poniedziałek 23.03.20
Ćwiczenia wstępne – głoska [sz] na początku wyrazu
ĆWICZENIA WSTĘPNE:
https://www.youtube.com/watch?v=Ju4qYeaJWX4
Rodzic demonstruje zadanie, razem z dzieckiem próbują wykonać zadanie. Ćwiczenia warto wykonywać przed lustrem.
Powtarzaj z rodzicami.
SZA CZA ŻA DŻA
SZO CZO ŻO DŻO
SZU CZU ŻU DŻU
SZE CZE ŻE DŻE
SZY CZY ŻY DŻY
SZPA, SZPO, SZPU, SZPE, SZPY, SZPI
SZTA, SZTO, SZTU, SZTE, SZTY,
SZKA, SZKO, SZKU, SZKE, SZKY, SZKI
SZFA, SZFO, SZFU, SZFE, SZFY, SZFI,
SZKLA, SZKLO, SZKLU, SZKLE, SZKLI
SZYJA, SZAFA, SZACHY, SZYBA,
SZUFLADA, SZYNY, SZUFELKA, SZALIK,
SZOPKA, SZLABAN, SZOPA, SZELKI,
SZYSZKA, SZKLANKA, SZPULKA, SZYMEK,
SZKOŁA, SZARY, SZEROKI, SZPAK,
SZOPA- mała szopa, obok szopy, Tomek buduje szopę,
SZUFLADA- głęboka szuflada, do szuflady, Olek naprawia szufladę
SZUFELKA- nowa szufelka, nad szufelką, mama myje szufelkę
SZAFA- ładna szafa, w szafie, tata kupił szafę
SZALIK – długi szalik, pod szalikiem, Paweł ma szalik
SZATNIA- nowa szatnia, w szatni, Janek był w szatni
SZACHY- małe szachy, na szachach, Tomek gra w szachy
SZABLA- biała szabla, obok szabli, wujek oglądał szablę
SZELKI- długie szelki, pod szelkami, brat chowa szelki
SZYBA- brudna szyba, na szybie, pani myje szybę
SZYNKA- dobra szynka, do szynki, mama upiekła szynkę
SZYNY- kolejowe szyny, nad szynami, Robotnik układa szyny
Propozycje ćwiczeń buzi i języka
–mgr Kinga Malik
ZAJĘCIA LOGOPEDYCZNE W NASZYM PRZEDSZKOLU!
Logorytmika polega na połączeniu terapii logopedycznej z rytmiką, aby oddziaływać na sferę słuchową, słuchowo-ruchową i ruchową dzieci. Metodę tę stosuje się przede wszystkim w pracy z dziećmi, przy czym na jej skuteczność nie ma wpływu ani rozwój intelektualny, ani ruchowy, ani wrażliwość muzyczna. Najistotniejszym elementem w stosowanych ćwiczeniach słowno-ruchowych jest rytm.
Logorytmika polega na wykonywaniu ćwiczeń muzyczno-ruchowych. Głównym celem jest korygowanie wad mowy i zaburzeń słuchu, a przy tym uwrażliwienie na cechy wspólne muzyki i mowy, takie jak: rytm, melodia, tempo, dynamika, barwa dźwięku. Ćwiczenia te rozwijają umiejętności sprawnego wykonywania ruchu, pomagają w orientowaniu się w czasie i przestrzeni, sprzyjają poprawie koncentracji uwagi, stymulują sprawniejsze myślenie.
Zajęcia dodatkowe z LOGORYTMIKI
odbywają się w naszym przedszkolu raz w miesiącu w każdej grupie
bajki do gimnastyki jezyka-tutaj
Rodzicu:
– Zapewnij dziecku bogactwo różnorodnych doświadczeń: słuchowych, ruchowych, wzrokowych, czuciowych i smakowych.
– Rozmawiaj ze swoim dzieckiem. Opowiadaj mu, czyli opisuj to, co widzicie, co robicie. Zadawaj mu pytania, choć nie jest jeszcze w stanie udzielić odpowiedzi. Sam odpowiadaj na zadawane przez siebie pytania.
– Wypowiedzi skierowane do dziecka niech będą bardzo staranne. Używaj nieco wolniejszego tempa mowy. Zadbaj o dobór prostego, zrozumiałego dla dziecka słownictwa.
– Zwracając się do dziecka, używaj bogatej mimiki i gestykulacji, utrzymuj kontakt wzrokowy.
– Stymuluj rozwój percepcji słuchowej swojego dziecka. Bawcie się w słuchanie dźwięków z otoczenia, odgłosów zwierząt. Ucz dziecko koncentrowania się na nich.
– Codziennie czytaj swojemu dziecku. Moduluj głosem, by słuchało Cię z zainteresowaniem. Staraj się wodzić palcem po czytanym tekście. W ten sposób wprowadzasz łagodnie dziecko w świat pisma. Wskazuj przedmioty i osoby na ilustracjach. Dopytuj się: dzie jest? Pokaż gdzie? Umożliwiasz w ten sposób dziecku aktywne uczestnictwo w czytaniu.
– Często oczyszczaj nosek z wydzieliny (zwłaszcza w czasie infekcji), ułatwi to utrzymanie nawyku oddychania przez nos.
– Mówiąc do dziecka nie spieszczaj wyrazów. Tylko prawidłowa wymowa i stosowanie poprawnych form gramatycznych dadzą pożądany efekt w postaci prawidłowej wymowy.
– Dostarczaj dziecku wiele okazji do zabaw słowami naśladującymi dźwięki. Imitujcie odgłosy zwierząt, pojazdów czy urządzeń: hau-hau, bum, bam, ti-ti.
-Zadbaj, By Twoje dziecko, gdy nie mówi, oddychało przez nos-to zdrowe. Bawcie się razem w dmuchanie na wiatraczek, dmuchanie baniek mydlanych, dmuchanie przez rurkę.
-Gimnastykuj buzię dziecka-dbaj o prawidłowe oddychanie, gryzienie i żucie, połykanie-to też ćwiczenie. Często gimnastykujcie przed lustrem wargi i język. Opowiadaj historyjki, ilustruj je ruchami języka i warg i zachęcaj dziecko do naśladowania. Gdy maluch ma problemy z unoszniem języka ku górze, nie kląska, ma problem z oblizaniem górnej wargi, przyczyną może być skrócone wędziełko. Jeśli sprawia to trudność skontaktuj się ze specjalistą.
-Baw się z dzieckiem-śpiewaj, tańcz, rymuj. Mów do dziecka wolno, używaj prostych zdań. Inicjuj zabawy paluszkowe, np. „Idzie kominiarz”, „Sroczka kaszkę”. Poprzez takie zabawy- ruch ciała, wypowiadanie prostych dźwięków- dziecko odkrywa świat mowy.
-Nazywajcie kolory- np. „żółty jak słońce”, wymyślajcie proste zagadki np. „ma cztery łapy i szczeka”… W zapamiętaniu abstrakcyjnej nazwy koloru pomaga skojarzenie go z konkretnym przedmiotem. Warto bawić się w wyszukiwanie przedmiotów w danej kolorystyce, np. „czerwony jak jabłko, serce itp.” To nie tylko nauka barw, ale też wzbogacanie słownictwa. Opisuj przedmioty i proś dziecko, by odgadło o czym mówisz.
-Ruszaj się z dzieckiem: skaczcie, biegajcie, turlajcie się. Rysuj i maluj z dzieckiem. Zadbaj o aktywność ruchową. Sprawność fizyczna całego ciała, także ręki jest bardzo ważna do harmonijnego rozwoju mowy.
– Jeśli odczuwasz jakikolwiek niepokój związany z rozwojem Twojego dziecka, skorzystaj ze specjalistycznej konsultacji oraz terapii logopedyc
ĆWICZENIA USPRAWNIAJĄCE NARZĄDY MOWY
1. WARGI
– Górną W zaciskamy dolną i na odwrót
– Górnymi zębami zaciskamy dolną W i mocno wydychamy powietrze
– Wargi na „u” potem na „e”
– Rozciągamy wargi jak do głoski „i”
– Dziubek w prawo i w lewo
– Dziubek na około
– Górną wargą zasłaniamy górne zęby, a dolną dolne:
– szerokie otwieranie i zamykanie ust,
– ściągnięte wargi – wykonać ruch okrężny,
– przytrzymują wargami kartkę papieru, którą nauczyciel próbuje wyciągnąć,
– przesadna artykulacja głosek: a – i – o – e – u – y, a – i – u, a – e – u – au itp.,
– nadymanie policzków i powolne wypuszczanie powietrza ustami lub nosem,
– Konik – parskamy
– Buziaczki
– Minki – pokazują jak wyglądają usta smutne wesołe, obrażone,
– pokazują pyszczek ryby, ryjek świnki, dziobek ptaka,
– Balonik – nadymanie policzków, usta ściągnięte (dla urozmaicenia bawimy się w baloniki,
które „pękają” przekłute palcami )
2. JĘZYK
– Liczenie zębów językiem
– Usta szeroko otwarte, językiem masujemy podniebienie
– Językiem na około zębów, usta zamknięte, w obydwie strony
– Oblizywanie zewnętrznej i wewnętrznej strony zębów ruchem okrężnym,
– Czubek języka „ wymiata” zza dolnych zębów,
– Przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu rodzynek, pastylek pudrowych,
cukierków halls (z wgłębieniem w środku) itp.
– Zlizywanie nutelli, mleka w proszku itp. z podniebienia przy szeroko otwartych ustach.
– Z języka robić np. koci grzbiet, łopatkę, skocznię,
– Zabawa w przygodę z „języczkiem wędrowniczkiem” – nauczyciel tworzy opowiadanie,
a dzieci ilustrują je odpowiednimi ruchami języka,
– Konik – czubek języka między wargi – parskanie jak konik
– Konik jedzie na przejażdżkę – naśladowanie konika stukając czubkiem języka
o podniebienie, wydając przy tym charakterystyczny odgłos kląskania
– Winda – otwórz szeroko buzię, poruszaj językiem tak, jakby był windą – raz do góry,
raz do dołu.
– Chomik – wypycha policzki jedzeniem, a ty pokaż jak można wypchnąć policzki językiem,
raz z prawej raz z lewej strony.
– Malarz – maluje sufit dużym pędzlem. Pomaluj pędzlem (językiem) swoje podniebienie,
zaczynając od zębów w stronę gardła.
– Młotek – wbijamy gwoździe w ścianę. Spróbuj zamienić język w młotek i uderzaj o dziąsła
tuż za górnymi zębami, naśladując wbijanie gwoździa.
3. PODNIEBIENIE
– Ziewanie
– Wdychanie nosem powietrza i wydychanie szeroko rozwartymi usta
– Trzymanie nosa, usta szeroko otwarte wdychanie i wydychanie powietrza
– Kaszlemy z otwartymi ustami, język na dole
– Chory Miś – kaszel z językiem wysuniętym na zewnątrz jamy ustnej
– Płukanie gardła
– Puszczanie baniek mydlanych,
– Chrząkanie,
– Balonik – nabieranie powietrza ustami, zatrzymanie w policzkach,
następnie wypuszczanie nosem.
